Kiedy uczyłem latać moje pisklęta, starałem się im pokazać, że szybowanie w przestworzach jest czymś wspaniałym. Z początku maluchy strasznie się bały, ale obserwując, jak fruwam, stopniowo nabierały odwagi. Podobnie było z małym Karolem. On także obserwował swych rodziców. Od mamy uczył się dobroci (pani Emilia była kobietą o gołębim sercu), a od taty — poważnego traktowania swych obowiązków (bardzo mu się to przydało, kiedy poszedł do szkoły). Starszy brat uczył go grać w piłkę i chodził z nim na wycieczki; a gdy widział, że Lolka zaczynają boleć nogi, brał go »na barana«.