- Gdzie ona jest? Znów się gdzieś zawieruszyła… - płakała łaciata owieczka.
- Kto się zawieruszył? - zapytał Krzyś.
- Moja mała córeczka, ta cała czarna z białą plamką na prawym uszku - beknęła przez łzy mama owieczka.
Krzyś spojrzał na odchodzących pasterzy.

Bardzo chciał pójść do Betlejem razem z nimi, ale gdzieś w głębi serca usłyszał głos, który mówił mu, że musi odnależć zaginioną owieczkę. „Ja jestem dobrym pasterzem” - dżwięczało mu w uszach. Już gdzieś słyszał te słowa, ale gdzie i od kogo… tego nie mógł sobie przypomnieć.

Poszukiwanie owieczki nie było ani łatwe, ani bezpieczne. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze. Tak zwykle bywa, gdy człowiek podąża za głosem swego serca.

==========

Format/obj.200×200, s.12, Ilustracje: Artur Nowicki. Wydawnictwo: Edycja Świętego Pawła